Α΄ Συνάντηση Μεταπτυχιακών Φοιτητών και Υποψήφιων Διδακτόρων Βυζαντινής Φιλολογίας, Ιστορίας και Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Πατρών

Η Οργανωτική Επιτροπή της Α΄ Συνάντησης Μεταπτυχιακών Φοιτητών και Υποψήφιων Διδακτόρων Βυζαντινής Φιλολογίας, Ιστορίας και Αρχαιολογίας, η οποία απαρτίζεται από τους μεταπτυχιακούς φοιτητές της Ειδίκευσης Βυζαντινής Φιλολογίας του Τμήματος Φιλολογίας Πατρών, σας προσκαλεί να συμμετάσχετε στην Α΄ Συνάντηση Μεταπτυχιακών Φοιτητών και Υποψήφιων Διδακτόρων, που θα πραγματοποιηθεί στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών το Σάββατο 31 Οκτωβρίου και την Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2020.

Στη Συνάντηση καλούνται να συμμετάσχουν μεταπτυχιακοί φοιτητές και φοιτήτριες της Βυζαντινής Φιλολογίας, Ιστορίας και Αρχαιολογίας της ημεδαπής ή της αλλοδαπής, οι οποίοι βρίσκονται στο τελευταίο έτος των μεταπτυχιακών σπουδών τους, και να παρουσιάσουν τη Διπλωματική Εργασία τους, καθώς και υποψήφιοι διδάκτορες των ίδιων γνωστικών αντικειμένων. Οι ανακοινώσεις θα έχουν διάρκεια 15-20 λεπτά και θα γίνουν κατά προτίμηση στην ελληνική γλώσσα και δευτερευόντως στην αγγλική, γαλλική και γερμανική.

Όσοι ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν με ανακοίνωση παρακαλούνται να στείλουν δήλωση συμμετοχής και περίληψη της ανακοίνωσής τους (περίπου 350 λέξεων) έως τις 31 Ιουλίου 2020 στο email: byzantinepatras.pms20@gmail.com.

Στους ενδιαφερόμενους θα χορηγηθούν Βεβαιώσεις Συμμετοχής στις εργασίες της Συνάντησης.

Οργανωτική Επιτροπή
Κονδύλη Άννα
Λαγού Άρτεμις
Τρουπή Ευθυμία
Φύτρου Χριστοφόρα

Επιστημονική Εποπτεία
Κιαπίδου Ειρήνη-Σοφία
Νούσια Φεβρωνία

«Ἑάλω ἡ Πόλις»-Τατιάνα Σταύρου

«Ἑάλω ἡ Πόλις»

«Η Άλωση της Πόλης δεν έπαψε ποτέ, κατά πολλούς τρόπους και με μύριες αφορμές, να επηρεάζει τη μοίρα του Νέου Ελληνισμού».

Σαν σελίδες αντλημένες από ένα ημερολόγιο θα μπορούσε να θεωρηθεί το συγκεκριμένο έργο της Τατιάνας Σταύρου. Ο αναγνώστης του έρχεται σε επαφή με τις τελευταίες στιγμές των πολιορκημένων, οι οποίοι δοκιμάστηκαν και αγωνίστηκαν μέχρι το τέλος, μέχρι την Άλωση. Η συγγραφέας παρουσιάζει με ζωντανό και γλαφυρό τρόπο όσα δυσάρεστα και φριχτά συνέβησαν. Αποδίδει την αγωνία των πολιορκούμενων, των βυζαντινών μαρτύρων και ηρώων.

Ξεκινά την αφήγησή της από την 25^η ημέρα της Πολιορκίας (την Τρίτη 1^η Μαΐου 1453) και τελειώνει με την 53^η ημέρα (την Τρίτη 29 Μαΐου 1453) κατά την οποία συντελείται η Άλωση. Παράλληλα δεν παραλείπει να αφιερώσει το έργο της στον Μεγαλομάρτυρα Βασιλέα, γιατί πιστεύει ότι η μορφή του αποτέλεσε μια αχτίδα φωτός μέσα στην σκοτεινή δουλεία που ακολούθησε.

Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, μαρμαρωμένος και ζωντανός, νικημένος και νικητής του θανάτου, αποτέλεσε και αποτελεί για το λαό μας μια λαχτάρα ψυχής, μια δικαίωση. Η λαϊκή φαντασία του έδωσε μυριάδες όψεις και ακόμα συντροφεύει σκέψεις και δοξασίες. 

Διεπιστημονικό Μεταπτυχιακό Σεμινάριο «Νίκος Οικονομίδης»(2018-2019): Κωνσταντινούπολη και επαρχίες (7ος-12ος αι.)»

Το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών, Τομέας Βυζαντινών Ερευνών διοργανώνουν το Διεπιστημονικό Μεταπτυχιακό Σεμινάριο «Νίκος Οικονομίδης» με θέμα «Κωνσταντινούπολη και επαρχίες (7ος-12ος αι.)», κάθε Τετάρτη από 6 Φεβρουαρίου έως 15 Μαΐου 2019, ώρα 6:00-8:00 μ.μ. στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών.

Εγκαίνια έκθεσης: Το ημέτερον κάλλος, Βυζαντινές εικόνες από την Θεσσαλονίκη

Εγκαίνια έκθεσης: Το ημέτερον κάλλος, Βυζαντινές εικόνες από την Θεσσαλονίκη (Μονή Βλατάδων, 1/10/2018 – 31/3/2019)

Το Πατριαρχικό Ίδρυμα Πατερικών Μελετών με αφορμή τον εορτασμό του Ιωβηλαίου των πενήντα ετών λειτουργίας του (1968-2018) διοργανώνει έκθεση στην Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή των Βλατάδων με τίτλο: Το ημέτερον κάλλος, Βυζαντινές εικόνες από την Θεσσαλονίκη.

Η έκθεση θα εγκαινιασθεί από την Α. Θ. Παναγιότητα τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, την Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2018, και ώρα 9.30 π.μ.

Ε’ Τοπικό Συνέδριο της Εταιρείας Λακωνικών Σπουδών

Η Εταιρεία Λακωνικών Σπουδών διοργανώνει το Ε’ Τοπικό της Συνέδριο από τις 10 έως τις 12 Μαΐου 2019 στο Ινστιτούτο Έρευνας του Βυζαντινού Πολιτισμού του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου (ΙΝ.Ε.ΒΥ.Π.) στον Μυστρά.

Παρακαλούμε τους ενδιαφερομένους να συμμετάσχουν, να στείλουν περίληψη (έως 250 λέξεις) των σχετικών με τη Λακωνία εισηγήσεών τους μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου 2019 στις κάτωθι ηλεκτρονικές διευθύνσεις:

sophiakapetanaki@yahoo.gr  ή etlasp@gmail.com ή dthkats@gmail.com

Περισσότερες πληροφορίες για το συνέδριο θα αναρτηθούν στην ιστοσελίδα της Εταιρείας Λακωνικών Σπουδών www.etlasp.gr

Πηγή : http://www.byzantinestudies.gr/

Γιατί το βυζάντιο

Το «Γιατί το Βυζάντιο», γραμμένο απευθείας στα ελληνικά, αποτελεί ένα απόσταγμα σχεδόν βιωματικό, από την πολύχρονη διδασκαλία της διαπρεπούς βυζαντινολόγου στη Σορβόννη. Απευθύνεται στο ευρύ κοινό και ειδικά σε εκείνους που τους απασχολεί το ζήτημα της ελληνικής ιστορικής συνέχειας. 
     «Το πόνημα αυτό», αναφέρει η ίδια, «απευθύνεται σε όσους από τους Νεοέλληνες ταλανίζονται με το πρόβλημα της ελληνικής ιστορικής συνέχειας και στους ξένους (κυρίως τους Δυτικοευρωπαίους και τους Αμερικανούς βλαστούς τους) που αρκούνται στην επιλεκτική γνώση του παρελθόντος τους, άσχετα από κάθε ιστορική πραγματικότητα και με μόνο μέλημα τη δικαίωση μιας σύγχρονης πολιτικής προσέγγισης, που υπαγορεύουν συμφέροντα και ενδιαφέροντα, ξένα συχνά από την ιστορία και το αντικείμενό της».

Η συγγραφέας επιχειρεί να αποσαφηνίσει το Βυζάντιο δια του Βυζαντίου, με πολλαπλές αναφορές σε κείμενα - κλειδιά (Τριακονταετηρικός του Ευσεβίου, Κοσμογραφία του Κοσμά Ινδικοπλεύστη, Τακτικά του Λέοντος ΣΤ΄ του Σοφού, Βίος Ιακώβου του Νεοφωτίστου, Σχόλια του Τζέτζη, Επαναγωγή κ.ά.), τα οποία, κατά τη γνώμη της, εκφράζουν συνοπτικά τα χαρακτηριστικά της βυζαντινής ψυχοσύνθεσης ή σημαδεύουν παραστατικά τομές και στροφές της ιστορίας του Βυζαντίου.

     Ο στόχος της Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ είναι ο εξής, όπως τον διατυπώνει στον Πρόλογό της: «Να βάλω, κατά το δυνατόν, έστω εκ του πλαγίου και λάθρα σχεδόν, το Βυζάντιο στη θέση που τα επιτεύγματά του μας υπαγορεύουν: να πω συνοπτικά, εννοώ, αυτά που το αναδεικνύουν ως την πρώτη ευρωπαϊκή αυτοκρατορία και που εξηγούν, όχι μόνο το πολιτιστικό μεγαλείο του (και αυτό ανεπαρκώς ακόμη γνωστό), αλλά και την ασυνήθη για παγκόσμια δύναμη (όπως ήταν κάποτε το Βυζάντιο) μακροβιότητά του».
    Η επιλογή των θεμάτων που αναπτύσσονται σχετίζεται κυρίως με φαινόμενα μακράς διαρκείας και μπορούν να ερμηνεύσουν το «Γιατί» της βυζαντινής πολιτικής εμβέλειας (εξ ου και ο τίτλος «Γιατί το Βυζάντιο»). Αναλύονται οι σχέσεις της πολιτείας με την εκκλησία (αυτοκράτορα και πατριάρχη), του κέντρου με την περιφέρεια (Κωνσταντινούπολης και επαρχιών), του Βυζαντίου με τους πολυποίκιλους γείτονές του, φίλους, συμμάχους ή εχθρούς. Οι συνοριακές συρρικνώσεις, οι δογματικές διαμάχες, οι στρατιωτικοπολιτικές αντιπαλότητες και οι άνισες κοινωνικές διαβαθμίσεις που ρύθμιζαν την καθεστηκυία τάξη εξηγούν τη δυσκολία της βυζαντινής κοινωνίας αλλά και της πολιτικής να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών. Η πτώση της αυτοκρατορίας πρώτα στα χέρια των Σταυροφόρων (1204) και τελικά στους Οθωμανούς (1453) προλογίζουν την χαλεπότητα της μετέπειτα εποχής που θεμέλιό της ωστόσο μένει η πολύχρονη βυζαντινή εμπειρία: θρησκευτική, ιδεολογική και βιωματική. Απόηχός της ως τις μέρες μας μπορεί να θεωρηθεί η αμφίσημη σχέση των Νεοελλήνων με τη Δύση και με την Ανατολή, πρόβλημα της νεοελληνικής ταυτότητας.
Πηγή : http://www.biblionet.gr/ 

ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

ΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ,ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΚΑΙ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΑΓΙΑΣΜΕΝΗΣ.

Το βασικό μέρος της Πρώιμης Χριστιανικής Λατρείας έγκειται στον εορτασμό της Θείας Λειτουργίας. Η λειτουργική αυτή προέλευση μπορεί να τοποθετηθεί στη στιγμή όταν τα δύο σαφή στοιχεία της λατρείας από την Αρχέγονη Εκκλησία συνδυάζονται μέσα σε μια, από εδώ και πέρα, αχώριστη λειτουργική πράξη. Αυτά  είναι: 1) η λειτουργία στο ναό ή στη συναγωγή το Σάββατο το πρωί, στο οποίο οι Εβραίοι Χριστιανοί από την Αποστολική εποχή συνήθιζαν να συμμετέχουν και 2) το κοινό γεύμα, «η Αγάπη», ή το «Γεύμα Αγάπης», το οποίο γινόταν σε ιδιωτικά σπίτια μερικών από τα πιο πλούσια μέλη της Χριστιανικής κοινότητας προκειμένου να τιμηθεί η μνήμη του Δείπνου του Κυρίου.

   Στις αρχές τις Βυζαντινής Εκκλησίας, η Θεία Λειτουργία εορταζόταν συχνά, αλλά όχι καθημερινά· η ίδια πρακτική υπήρχε αρχικά και στη Δυτική Εκκλησία. Ενώ η δομή της λειτουργίας της Δυτικής Εκκλησίας υπέστη ορισμένες αλλαγές, η Ανατολική Εκκλησία διατήρησε το λειτουργικό έθιμο της Πρώιμης Χριστιανοσύνης γιορτάζοντας τη Θεία Λειτουργία χωρίς αλλαγή καθ’ όλη τη διάρκεια των εκκλησιαστικών χρόνων και συγκρατούνταν από την εισαγωγή μέσα στον Κανόνα της Θείας Λειτουργίας προσευχών ή ασμάτων κατάλληλων για τον εορτασμό της ημέρας. Έτσι μόνο τρία κείμενα χρησιμοποιούνταν από τη Βυζαντινή Εκκλησία: 1) η λειτουργία του Αγίου Βασιλείου, 2) η Λειτουργία του Αγίου Χρυσοστόμου και 3)η λειτουργία της Προαγιασμένης.

Η Ανατολική παράδοση είναι ομόφωνη στο να αποδίδει την πρώτη λειτουργία στον σπουδαίο Άγιο από την Καππαδοκία. Η Λειτουργία του Αγίου Βασιλείου μοιάζει να είναι μια διασκευή ενός Συριακού κειμένου που χρησιμοποιούνταν στην Καππαδοκία εκείνο τον καιρό. Από την Καισάρεια, η νέα λειτουργία του Βασιλείου, εξαπλώθηκε γρήγορα και τελικά εισήχθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Στην Κωνσταντινούπολη, αυτή η λειτουργία εορταζόταν σε συγκεκριμένες επίσημες γιορτινές ημέρες, προστιθέμενη στη μικρότερη τοπική λειτουργία, δηλαδή στη Λειτουργία του Αγίου Χρυσοστόμου, η οποία επίσης αντλήθηκε από Συριακή πηγή. Το τρίτο κείμενο, η Λειτουργία της Προαγιασμένης, εορταζόταν κατά τη διάρκεια του 6^ου – 7^ου αιώνα, λίγες καθημερινές μόνο, ειδικά τις Τετάρτες και τις Παρασκευές στη Σαρακοστή. Στη Σύνοδο του 691 στις Τράλλεις, τέθηκε σε ισχύ η Λειτουργία της Προαγιασμένης να γίνεται καθημερινώς την Σαρακοστή, ωστόσο τώρα, το έθιμο της Λειτουργίας αυτής έχει επανέλθει μόνο τις Τετάρτες και τις Παρασκευές.